«محمد صالحیان» تهیه کننده سینما و تلویزیون در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با اشاره به لزوم نقش آفرینی موثر اهالی فرهنگ و هنر در دوران پساجنگ «جنگ تحمیلی دوازده روزه رژیم صهیونیستی علیه ایران» و نقش مدیران در تحقق این امر، اظهار داشت: ما به عنوان هنرمند، چه در زمینه سینما، تهیه‌کنندگی یا کارگردانی، مسئول نمایش این هویت به مخاطب هستیم. اما این موضوع به درک و فهم مدیران و تصمیم‌گیرندگان حوزه هنر بستگی دارد که چقدر همکاری کنند و تا چه اندازه دست هنرمند را باز بگذارند تا بتواند اثر خود را برای داوری مخاطب عرضه کند.

وی افزود: ممکن است پس از دوران جنگ ۱۲ روزه، که مردم ما را بیش از پیش متحد کرد، زمینه‌ها تغییر کرده باشد، اما مسئله هویت ملی همیشه مطرح بوده و هست. در نهایت، همه چیز به میزان حمایت مدیران و تصمیم‌گیرندگان از هنرمندان برمی‌گردد.

تهیه کننده مجموعه تلویزیونی «سه دونگ سه دونگ» در مورد انحصار گری در تولیدات تلویزیونی تصریح نمود: به نظر من، از آنجا که خودم خود را سرباز سازمان می‌دانم و نزدیک به چهار دهه در سازمان فعالیت کرده‌ام، اعتقاد دارم مافیایی که می‌گویید بیشتر در عرصه‌های دیگر ممکن است باشد. مدیران ما هر دوره بر اساس سلایق خود، افراد مورد اعتماد را انتخاب می‌کنند و به آن‌ها سفارش می‌دهند تا دیدگاه خود را ارائه دهند.

وی افزود: بنابراین همه چیز به زمان، مخاطب و شرایط بستگی دارد و مهم‌تر از همه به مدیران ما برمی‌گردد که ضرورت‌های زمان را درک کرده و نیازهای فرهنگی را سفارش دهند. متأسفانه ما در یک چرخه معیوب هستیم که باعث ریزش مخاطب شده است، چه در سینما و چه در تلویزیون. اکنون به مرحله اشباع رسیدیم و این مسئله باعث کاهش مخاطبان شده است.

تهیه کننده مجموعه تلویزیونی «ناخونک» با بیان این مطلب که شناخت نیازهای روزانه و واقعی مخاطب وظیفه هنرمند است؛ متذکر شد: اما مدیران ما باید به این شعور و آگاهی برسند، به هنرمندان به عنوان متولیان فرهنگی اعتماد کنند و آثار مورد نیاز را سفارش دهند. تلویزیون هیچ‌گاه از تولید محتوا اشباع نمی‌شود، اما تولیدات نسبت به گذشته بسیار کاهش یافته است.

او ادامه داد: مخاطبان نیازهای خود را به روز می‌کنند و اگر این نیازها در تلویزیون پاسخ داده نشود، به سمت رسانه‌های دیگری که برخی مناسب خانواده نیستند جذب می‌شوند.

صالحیان در مورد ویژگی های یک سریال جذاب بیان کرد: بیننده وقتی نتواند با اثر هم ذات‌پنداری کند، حتی اگر وقایع روز در آن وجود داشته باشد، جذب نمی‌شود. شعارزدگی باعث دلسردی مخاطب و فاصله گرفتن او از اثر می‌شود و باید از آن پرهیز کرد.

وی افزود: بخشی از داستان‌ها می‌تواند به مسائل روزمره زندگی مردم بپردازد، تا مخاطب خودش را در آن ببیند. مثلاً پرداختن به مشکلات واقعی مانند تورم و مسائل اجتماعی اشکالی ندارد، حتی اگر برخی سریال‌ها به گونه‌ای ساخته شوند که گویا در جهانی موازی جریان دارند.

«محمد صالحیان» در پایان این گفت و گو خاطرنشان کرد: در آثار تلویزیونی باید روابط اجتماعی، به صورت واقعی و اخلاقی بررسی شود، تا مخاطب در میان داستان خود را سهیم بداند و فقط روایت‌گر کل ماجرا نباشد.